کلاس‌های دو زبانه: توهم یا واقعیت؟
استفاده از کلمه دوزبانه و یا “انگلیسی تخصصی” در تبلیغات مدارس غیرانتفاعی اخیراً خیلی زیاد شده است.
کمنر کسی از خودش می‌پرسد که آیا می‌شود به صورت قانونی مدرسه‌ای در ایران دوزبانه باشد؟
اصلا دو زبانه بودن یک مدرسه یعنی چه؟
اگر مدرسه‌ای از ساعت ۱۳ تا ۱۵ بعد از اتمام درس های مدرسه، یک کلاس زبان برگزار شود، آن مدرسه دوزبانه است؟
اساساً در یک مدرسه دوزبانه مطالب آموزشی به دو زبان (انگلیسی و فارسی) در اختیار دانش‌آموزان قرار می‌گیرد. مثلاً دانش‌آموزان ریاضی را به دو زبان یاد می‌گیرند. ولی میزان استفاده از ۲ زبان (یکی بیشتر و دیگری کمتر) و ساختار کلاس‌ها، مدارس دوزبانه گوناگونی بوجود آورده است که در ادامه توضیح آنها را خواهید خواند.
سیستم غوطه‌وری:
در این روش دانش‌آموز را در یک سیستم آموزشی که کاملاً به زبان انگلیسی تدریس می‌شود و از استاد بومی زبان انگلیسی استفاده می‌کند، غوطه‌ور می‌کنند.
در این سیستم مهم نیست که دانش‌آموز چه سطحی از زبان را بلد است (صفر یا صد)، ولی از او انتظار می‌رود مطالب درسی را که به انگلیسی تدریس می‌شود، بفهمد.
در این سیستم خبری از زبان مادری نیست.
سیستم دوزبانه‌ی دوطرفه:
در این سیستم یک معلم فارسی زبان و یک معلم انگلیسی زبان با هم وارد کلاس می‌شوند و یک درس را ۲ بار و به ۲ زبان تدریس می‌کنند.
البته هر دو معلم باید همدیگر را بفهمند و گرنه کار خیلی برایشان سخت می‌شود.
سیستم انگلیسی به عنوان زبان دوم:
در این سیستم یک دانش‌آموز ایرانی در حال تحصیل در یک مدرسه انگلیسی زبان مثللاً در لندن است (کشوری که انگلیسی زبان اول آنجاست). برای بهتر شدن توانایی زبانی این دانش‌آموز، کلاس زبانی جداگانه تشکیل می‌دهند تا او راحت‌تر بتواند مطلب درسی را که به انگلیسی تدریس می‌شود، بیاموزد.
حالا با توجه به انواع مدارس دو زیانه بالا به نظر شما مدرسه‌ای می‌تواند به خودش عنوان “دوزبانه” را بدهد و یا این عبارت به عنوان ابزاری تبلیغاتی برای جذب پدر و مادرهاست؟
