سه اشتباه در تمرین لیسنینگ آیلتس
اشتباه اول:
قبل از آشناشدن با انواع سؤالاتی كه در آزمون استفاده می‌شه، شروع به تمرين نكنيد! اين كار همونقدر غيرمنطقيه كه با كسی كه درست نمی‌شناسينش، رفيق يا شریک بشيد.
چطور با سؤالات آشنا بشم؟
شركت در یک دوره آيلتس می‌تونه خيلي مؤثر باشه، ولی اگر باور داريد كه ليسنينگ و ريدينگ با تمرين درست می‌شه (باوری كه خيلی‌ها رو به دردسر انداخته چون برخلاف ظاهر منطقيش، اشتباهه) می‌تونيد از جلد سوم اين كتاب اطلاعات خوبی به‌دست بياريد.
اشتباه دوم:
نبايد هدف اوليه شما افزايش تعداد جواب‌های درست باشه! اينطوری از همون اول كمتر دچار بحران نااميدي می‌شيد. هدف اوليه بايد قلق‌گيری باشه! اينكه چطور می‌شه مثلاً، سوال چهار گزينه‌ای رو بهتر مديريت كرد. تلاش برای قلق‌گيری اگر موفق باشه، نتيجه تست‌زدن شما هم بهتر می‌شه! خب، اين يعنی چی؟ هر تستی كه یک‌بار زديد، پرتش نكنيد توی سطل آشغال! همون تست رو چند دقيقه بعد دوباره بزنيد. جواباي قبلی رو پاک كنيد و دوباره بزنيد. اشكالی نداره جوابا يادتون بياد؛ خب بياد. مگه چيه؟ قلق‌گيری كنيد. یک تست رو سه تا چهار بار توی روز بزنيد، مثل تماشای یک فيلم تكراری. اشكالی نداره! بايد يادبگيری چطور هر تستی رو اصولی بزنی.
اشتباه سوم:
چندكارگی نكنيد، حتی خانم‌ها! اينكه هم‌زمان گوش بديد و هم‌زمان تست رو بخونيد و هم‌زمان تحليل كنيد كه جواب چيه، تقريباً غيرممكنه! اول ياد بگيريد سريع بخونيد. دور كلمات كليدی خط بكشيد. موقع گوش‌دادن یک نگاه سريع فقط به همين كلمات كليدی بندازيد (نه كل سؤال) و با همه‌ی تمركز گوش كنيد. خوب، گوش كنيد. آيا اين كار آسونه؟ اصلاً! تمرين می‌خواد.
