خیلی‌ها قربانی استرس در اتاق امتحان اسپیکینگ آیلتس می‌شن. دست‌ها شروع به لرزيدن می‌كنن. گرمتون می‌شه. ناگهان احساس می‌كنيد همه چیز اطرافتون ناپدید شده، به غير از ممتحن كه جلوی شما نشسته و آماده‌ست كه شما رو ببنده به رگبار سؤال! مثل جوخه اعدام!
این‌ها واقعیت‌های گزارش‌شده‌ست و تجربه‌های شخصی من در طول سال‌ها تدريس آیلتس به من کمک كرده تا درک كنم كه بخشی از سواد واقعی فرد احتمالاً به‌خاطر ترس از امتحان قربانی می‌شه.
راه‌حل چيه؟
نمی‌خوام بشینم واستون از اصول روانشناسی بنويسم. دیگه خیلی کلیشه‌ای شده‌ن اين حرفا؛ مثلاً، می‌گن نفس عميق بكش! اگر نفر يادش بمونه كه نفس عميق بكشه كه ديگه لازم نيست نگران فراموشی كلمات و جملات و ت ت پ ت كردن باشه.
به‌جای این کارها (كه شايد مؤثر هم باشن) بيايد مانور اجرا کنید.
یعنی بیاید دو يا سه روز قبل از امتحان، جلوی چند تا آدم بشینید (استاد و رفيق و اعضای خانواده) و ازشون بخواید ادای یک اگزمینر رو دربیارن و از شما سؤال بپرسن. دقیقاً همون سؤالات آیلتس كه در کتاب‌های IELTS Cambridge اومده.
كسانی رو انتخاب كنيد كه باهاشون راحت نیستید! مثلاً، یک استاد یا یک آشنا كه خیلی باهاش صميمی نيستيد.
امتحان كنيد. ببينيد چقدر اين كار روي نتيجه آزمون شما اثر مثبت داره!
