نقش تکنیک پارافریز (بازنویسی) در مهارت اسپیکینگ آیلتس
نقش تکنیک پارافریز (بازنویسی) در مهارت رایتینگ آیلتس مشخصه. موضوعی که به ما داده می‌شه رو باید با کلمات و ساختار جدید بازنویسی کنیم. به هر حال نمی‌شه از جلمات موضوع مستقیم کپی‌برداری کرد. آیلتس با رسم زندگی ما جور نیست! پس موضوع رو بازنویسی (پارافریز) می‌کنیم.
ولی نقش پارافریز یا بازگویی در اسپیکینگ آیلتس کمی پیچیده‌ست.
این تکنیک در آیلتس اسپیکینگ چه نقشی داره؟
این سوال مهمیه. بعضی فکر می‌کنند ما باید سوال ممتحن رو بازگویی کنیم و بعد به سؤال جواب بدیم. کاملاً درسته. وقتی توی اون اتاق، روبروی ممتحن می‌شینی، هر سؤالی که ازت پرسید رو اولاً با کلمات متفاوت بازگویی کن و بعد جواب بده. ساده‌ست. ولی این تنها نقش تکنیک بازگویی در آیلتس نیست.
وقتی داریم جواب یک سؤال رو می‌دیم، بعضی اوقات یک کلمه مهم یادمون می‌ره و این باعث می‌شه مکث کنیم و توی ذهن دنبال کلمه بگردیم. این خیلی بده. مکث برای جستجوی کلمه مثل اسید روی پوست آدمه. نمره ما رو می‌سوزونه و کم می‌کنه. به جای مکث، پنج راه هست که می‌شه جلوی یک مکث رو توی اسپیکینگ آیلتس گرفت.
اینجا از یک روش صحبت می‌کنیم. کلمه‌ی فراموش‌شده رو به زبان ساده‌تر (خیلی ساده‌تر) توضیح می‌دیم.
مثلا اگر سر جلسه کلمه “تبعیض” یادتون نمیاد تا در مورد معلم‌هایی که سرکلاس بین دانش‌آموزان “تبعیض” قائل می‌شن صحبت کنین، مکث نکنین. به‌جاش خیلی ساده بگید: بعضی معلم‌ها بین بچه‌ها یکی یا دو تا رو به عنوان بهترین انتخاب می‌کنن و فقط به اون‌ها اهمیت می‌دن.
این مثال فارسیه؛ ولی باور کنید به انگلیسی کار سخت‌تر می‌شه براتون اگر از تکنیک بازگویی (پارافریز) استفاده نکنید. مکث بی‌جا مانع از کسب نمره خوب است!
